Zagięte wapienie na Krecie w okolicy miejscowości Agios Pavlos. W dalekiej przeszłości skały te leżały płasko na dnie morza, powolutku zyskując swoje kolejne warstwy z osadów. Z czasem jednak zostały ściśnięte, zgięte i wypiętrzone przez ruchy tektoniczne. Fachowo takie formacje nazywa się fałdami, łącznie rozróżnia się kilkadziesiąt typów, ale nie mam pojęcia do jakiego należą te ze zdjęcia.
Seria zdjęć pokazujących przykłady naturalnych słupów bazaltowych.Jednym ze sposobów powstawania tych formacji ( zwanych również ciosami bazaltowymi, ciosami skalnymi ) jest pękanie zastygającej lawy, która zostaje później wypchnięte na powierzchnię. Mogą też powstawać na skutek kompresji bądź rozciągania skały. Przekrój słupów to różne wielokąty mające od trzech do ośmiu krawędzi, choć najczęściej występują sześciokąty. Struktury przybierają z reguły formę wielu równoległych, prostych słupów, ale zdarza się, że całość jest silnie powykrzywiana. Czasem tworzą ściany o dość równej wysokości, mogą przybierać formę samotnych gór lub tworzyć różniące się wysokością zgrupowania, zbliżone wyglądem do organów, w innych miejscach są tak niskie, że wyglądają jak pokrywająca podłoże kostka brukowa.Średnice poszczególnych ciosów wahają się od kilku centymetrów do ok. 3 metrów a ich wysokość dochodzi do kilkudziesięciu metrów. Pozostałe fotki w komentarzu, większość jest dość duża.
Strefa Teisseyre’a-Tornquista – pas uskoków i rozłamów o głębokości nawet 100 km, oddzielający struktury geologiczne Eurpy wschodniej od młodszej Zachodniej. Jest miejscem obfitującym w gaz i prawdopodobnie ropę łupkową.
Został odkryty przez polskiego naukowca w XIX W Wawrzyńca Teisseyre.
Bałtyk jest morzem młodym, jednym z najmłodszych na Ziemi. Jednak w ciągu swojej krótkiej historii morze to przeszło kilka wyraźnych zmian. Okresowo było zbiornikiem odizolowanym od oceanu, słodkowodnym, a po uzyskaniu połączenia z oceanem dwukrotnie przekształcało się w typowe morze wewnątrzkontynentalne.